Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie
Ile cię trzeba cenić ten tylko się dowie
Kto cię stracił dziś piękność twą w całej ozdobie
Widzę i opisuję bo tęsknię po tobie

Panno Święta co jasnej bronisz Częstochowy
I w Ostrej świecisz Bramie! Ty co gród zamkowy
Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem
Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem

Gdy od płaczącej matki pod Twoją opiekę
Ofiarowany martwą podniosłem powiekę
I zaraz mogłem pieszo do Twych świątyń progu
Iść za wrócone życie podziękować Bogu

Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono
Tymczasem przenoś moją duszę utęsknioną
Do tych pagórków leśnych do tych łąk zielonych
Szeroko nad błękitnym niemnem rozciągnionych

Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem
Wyzłacanych pszenicą posrebrzanych żytem