Όσα λιμάνια έσβησεσ απ’ τουσ παλιούσ τουσ χάρτεσ
Σαν τα τσιγάρα τα ‘σβησεσ να μην τα βρει κανείσ
Και κάποτε ζωγράφισεσ αρχαίουσ αργοναύτεσ
Δήθεν πωσ ζεισ μια υποταγή και σ’ όλα συμφωνείσ

Μα έγινε μια ανατροπή σαν είδεσ μια ταινία
Και κάτι αναγνώρισεσ να παίζουν δυο πανί
Κάτι βαθύ και άπιαστο κάτι σαν λιτανεία
Που ήταν η σκοτωμένη σου και άσωτη ζωή

Και βγήκεσ έξω στο διάλειμμα και ήθελεσ να καπνίσεισ
Κι οι θεατέσ σε γνώρισαν και σου ‘διναν ευχέσ
Παίζαν κομπάρσοι δίπλα σου και μοιάζαν μ’ αναμνήσεισ
Από τουσ κόσμουσ που έφυγαν σε άλλεσ εποχέσ

Με μια βαλίτσα έτρεχεσ να πασ στισ επαρχίεσ
Να ‘βρεισ κι εσύ μιαν αγκαλιά κι εκεί να ξεχαστείσ
Κι άρχιζεσ και ζωγράφιζεσ αρχαίεσ ναυμαχίεσ
Σαν αργοναύτησ στη σκηνή και πρωταγωνιστήσ

Όσα λιμάνια έσβησεσ απ’ τουσ παλιούσ τουσ χάρτεσ
Σαν τα τσιγάρα τα ‘σβησεσ να μην τα βρει κανείσ
Και κάποτε ζωγράφισεσ αρχαίουσ αργοναύτεσ
Δήθεν πωσ ζεισ μια υποταγή και σ’ όλα συμφωνείσ