เหนือขอบฟ้าของสถานที่ที่เราเคยอยู่เมื่อเรายังเด็ก
ในโลกของแม่เหล็กและปาฏิหาริย์
ความคิดของเราล่องลอยอย่างต่อเนื่องและไร้ขอบเขต
เสียงกริ่งแห่งการแบ่งแยกได้เริ่มขึ้นแล้ว

ตามถนนยาวและลงไปตามทางเดิน
พวกเขายังพบกันที่นั่นข้างทางตัดไหม

มีวงดนตรีขาดรุ่งริ่งที่ตามรอยเท้าของเรา
วิ่งก่อนเวลาจะพาความฝันของเราไป
ทิ้งสิ่งมีชีวิตเล็กๆ มากมายพยายามผูกเราไว้กับพื้น
สู่ชีวิตที่ถูกกลืนกินด้วยการเสื่อมสลายช้าๆ

หญ้าเขียวขจี
แสงสว่างเจิดจ้า
เมื่อเพื่อนล้อมรอบ
คืนแห่งความมหัศจรรย์

มองข้ามถ่านไฟของสะพานที่เรืองแสงอยู่ข้างหลังเรา
เพื่อมองเห็นความเขียวขจีของอีกฝั่งหนึ่ง
ก้าวไปข้างหน้าแต่เดินละเมอกลับมาอีกครั้ง
ถูกดึงด้วยแรงของกระแสภายในบางอย่าง
ที่ระดับความสูงที่สูงขึ้นพร้อมธงที่โบกสะบัด
เราถึงจุดสูงสุดที่เวียนหัวของโลกที่ฝันถึงนั้น

ถูกพันธนาการตลอดไปด้วยความปรารถนาและความทะเยอทะยาน
ยังคงมีความหิวที่ไม่เคยพอ
ดวงตาที่เหนื่อยล้าของเรายังคงล่องลอยไปยังขอบฟ้า
แม้ว่าเราจะเดินทางนี้มาหลายครั้งแล้ว

หญ้าเขียวขจี
แสงสว่างเจิดจ้า
รสชาติหวานกว่า
คืนแห่งความมหัศจรรย์
กับเพื่อนล้อมรอบ
หมอกยามรุ่งอรุณเรืองแสง
น้ำไหล
แม่น้ำที่ไม่มีที่สิ้นสุด

ตลอดไปและตลอดไป

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES