ฉันเหนื่อยกับการตื่นขึ้นมาพร้อมน้ำตา
เพราะฉันไม่สามารถวางความกลัวและความหวาดกลัวเหล่านี้ลงได้
ฉันใหม่กับความเศร้าที่ฉันไม่สามารถอธิบายได้
แต่ฉันไม่ใช่คนแปลกหน้ากับความเจ็บปวดและความทุกข์ใจ

ไฟที่ฉันเริ่มต้น กำลังเผาฉันให้มีชีวิต
แต่ฉันรู้ดีกว่าที่จะจากไปและปล่อยให้มันตาย
ฉันเป็นเงาที่ถามเป็นครั้งคราว
มันจบแล้วหรือยัง? ฉันจะรู้สึกอีกครั้งไหม?
ฉันเป็นเงาที่ไล่ตามสายรุ้งด้วยตัวเอง
แต่ยิ่งฉันพยายามก้าวต่อไปมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้นเท่านั้น
ดังนั้นฉันจึงมองดูดาวฤดูร้อนเพื่อพาฉันกลับบ้าน
ฉันเบื่อกับอดีตที่ฉันไม่สามารถลบได้
รอยเท้าและก้าวที่รีบร้อนที่ฉันไม่สามารถย้อนกลับได้
ภูเขาของสิ่งที่ฉันยังคงเสียใจ
เป็นการเตือนที่น่ารังเกียจที่ฉันอยากจะลืม
(ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน)

ไฟที่ฉันเริ่มต้น กำลังเผาฉันให้มีชีวิต
แต่ฉันรู้ดีกว่าที่จะจากไปและปล่อยให้มันตาย
ฉันเป็นเงาที่ถามเป็นครั้งคราว
มันจบแล้วหรือยัง? ฉันจะยิ้มอีกครั้งไหม?
ฉันเป็นเงาที่ไล่ตามสายรุ้งด้วยตัวเอง
แต่ยิ่งฉันพยายามก้าวต่อไปมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้นเท่านั้น
ดังนั้นฉันจึงมองดูดาวฤดูร้อนเพื่อพาฉันกลับบ้าน

เพราะฉันเดินคนเดียว ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน
เพราะฉันเดินคนเดียว ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน
เพราะฉันเดินคนเดียว ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน

ฉันเป็นเงาที่ถามเป็นครั้งคราว
มันจบแล้วหรือยัง? ฉันจะรักอีกครั้งไหม?
ฉันเป็นเงาที่ไล่ตามสายรุ้งด้วยตัวเอง
แต่ยิ่งฉันพยายามก้าวต่อไปมากเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งรู้สึกโดดเดี่ยวมากขึ้นเท่านั้น
ดังนั้นฉันจึงมองดูดาวฤดูร้อนเพื่อพาฉันกลับบ้าน
ฉันมองดูดาวฤดูร้อนเพื่อพาฉันกลับบ้าน

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES