พ่อของฉันเป็นผู้ชายที่ดี มีค่านิยมที่แท้จริง
เขาทำงานหนักตลอดชีวิตโดยไม่นับชั่วโมง
แม้ว่าบางครั้งมันจะเป็นการเสียสละความสุขส่วนตัว
เขาไม่เคยบ่นเลย ใจของเขาใหญ่มาก
เขาพร้อมเสมอที่จะช่วยเหลือผู้อื่น
แม้ว่าเขาจะมีทรัพยากรน้อย
เขามีใจที่เอื้อเฟื้อ และไม่เคยเลื่อนการทำสิ่งใดไปวันพรุ่งนี้
เพราะเขาฉันจึงเขียนชะตาชีวิตของตัวเองได้

พ่อของฉันเป็นตัวอย่างของความแข็งแกร่งและความกล้าหาญ
แต่เหมือนพ่อทุกคน ปีผ่านไป เขาก็แก่ขึ้น
แต่เมื่อเผชิญปัญหา เขาไม่เคยหนีหาย
เขาเลี้ยงดูฉันให้เป็นเด็กที่ดี
ฉันจำได้ตอนเป็นเด็ก เมื่อเขาเล่นกับฉัน
เหมือนที่ลูกชายจะเล่นกับพ่อที่ดีของเขา
มันทำให้ฉันมีความสุขทุกครั้ง
ฉันต้องการประสบความสำเร็จในชีวิตเพื่อให้เขาภูมิใจในตัวฉัน

พ่อของฉันเป็นคนที่รักชีวิตจริงๆ
เขาไม่เคยบ่นเมื่อเขามีปัญหา
แม้ว่าบางครั้งจะยากที่จะผ่านเดือนไปได้
นอกจากนี้ ตอนเป็นวัยรุ่น ฉันก็ไม่ใช่คนที่ง่ายที่สุด
ฉันทำผิดพลาดมากมาย บางครั้งฉันทำให้เขาผิดหวัง
เขาเสมอบอกฉันว่า "ฉันเตือนคุณแล้ว"
เขาให้อภัยฉันทุกอย่าง และถ้าฉันรู้
ฉันจะไม่ทำอะไรเลย แม้ว่าเขาจะไม่โกรธ

พ่อของฉันเสมอบอกให้ฉันเพลิดเพลินกับชีวิต
เพราะความตายจะมาหาคุณเมื่อมันต้องการ
ฉันหวังว่าเขาจะผิดอย่างน้อยครั้งนี้
น่าเสียดายที่เราไม่สามารถต่อสู้กับโรคได้
ฉันรู้สึกไร้ประโยชน์ที่ไม่สามารถช่วยเขาได้
มะเร็งทำลายเขา แต่เขาไม่ต้องการแสดงออก
พ่อของฉันยังคงมีเกียรติแม้ว่าเขาจะทิ้ง
ลูกสองคนและภรรยาที่รักเขาเสมอ
ฉันอยากจะรู้ว่าทำไม? ทำไมเขา? ทำไมพ่อของฉัน?
เขาไม่สมควรต้องทนทุกข์ทรมานแบบนี้
ฉันอธิษฐานทุกคืน แต่มันไม่มีผล
พ่อของฉันจะต้องตายด้วยโรคมะเร็ง
และจากโลกนี้ไป

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES