สองสามวันที่ฉันไม่ได้ออกไปไหน
โทรหาเพื่อนทุกคนแต่ไม่มีใครรับสาย
เจอห้องใหม่ในที่ใหม่
นอนทั้งวันและฝันเหมือนเดิม

(ฉันไม่อยาก)
ฉันไม่อยากให้, ฉันไม่อยากให้มากเกินไป
ฉันไม่อยากรู้สึก, ฉันไม่อยากรู้สึกเลย

เพราะคืนกลายเป็นวัน
ที่กลายเป็นสีเทา
หมุนไปเรื่อยๆ
บางสิ่งไม่เคยเติบโต
ฉันรู้จักความเหงาเหมือนไม่มีใครรู้

บางสิ่งไม่เคยเปลี่ยน
พวกมันไม่เคยจางหาย
มันไม่เคยจบ
บางสิ่งไม่เคยเติบโต
ฉันรู้จักความเหงาเหมือนไม่มีใครรู้

สองสามวันที่ฉันไม่ได้อยู่แถวนี้
ตื่นขึ้นมาที่พวงมาลัยขอบเมือง
ทุกอย่างดูเหมือนเดิม, ทุกไมล์
ตะโกนทุกคำของ "Both Sides Now"

ฉันไม่อยากให้, ฉันไม่อยากให้มากเกินไป
ฉันไม่อยากรู้สึก, ฉันไม่อยากรู้สึกเลย

เพราะคืนกลายเป็นวัน
ที่กลายเป็นสีเทา
หมุนไปเรื่อยๆ
บางสิ่งไม่เคยเติบโต
ฉันรู้จักความเหงาเหมือนไม่มีใครรู้

บางสิ่งไม่เคยเปลี่ยน
พวกมันไม่เคยจางหาย
มันไม่เคยจบ
บางสิ่งไม่เคยเติบโต
ฉันรู้จักความเหงาเหมือนไม่มีใครรู้

วันช้าลงเหมือนนับเสาสัญญาณบนถนน
ฉันรู้จักความเหงาและไม่อยากพูดถึงมัน
วันศุกร์มาถึงและฉันรู้สึกเหมือนเสียเวลาของทุกคน
เมื่อวันอาทิตย์มาถึงพวกเขาคาดหวังให้ฉันเปล่งประกาย
(ตอนนี้วันอาทิตย์มาถึงและพวกเขาคาดหวังให้เธอเปล่งประกาย)
(ตอนนี้วันอาทิตย์มาถึงและพวกเขาคาดหวังให้เธอเปล่งประกาย)
เมื่อวันอาทิตย์มาถึงพวกเขาคาดหวังให้ฉันเปล่งประกาย

(ตอนนี้วันอาทิตย์มาถึงและพวกเขาคาดหวังให้เธอเปล่งประกาย)
(ตอนนี้วันอาทิตย์มาถึงและพวกเขาคาดหวังให้เธอเปล่งประกาย)

บางสิ่งไม่เคยเปลี่ยน
พวกมันไม่เคยจางหาย
บางสิ่งไม่เคยเติบโต
ฉันรู้จักความเหงา

(ฉันรู้จักความเหงา)
(ฉันรู้จักความเหงา)
(ฉันรู้จักความเหงา)
(ฉันรู้จักความเหงา)
(ฉันรู้จักความเหงา)
(ฉันรู้จักความเหงา)
(ฉันรู้จักความเหงา)

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES