ปีศาจยืนอยู่ในมุมถนนของย่านฉัน
ตรงที่ลมพัดและทางลัดตัดกัน
ข้างๆ เขาคือความตาย
ถือขวดในมือ มองฉันด้วยหางตา
และหัวเราะเบาๆ

และฉันที่รอใครไม่รู้
อีกฝั่งของถนนในฤดูใบไม้ร่วง
คืนหนึ่งที่ผ้าพันคอทำให้ฉันนอนไม่หลับ
ได้ยินความตายพูดเบาๆ ว่า:

กี่ครั้งแล้วที่หนีไปได้
เหมือนหนูที่วิ่งตามสายไฟ
และคืนนี้ที่ไม่ต้องเสียอะไรเลย แม้แต่ความเหนื่อย
เราสามารถพาแกะไปได้ เพียงแค่ข้ามถนน
ฉันซ่อนตัวในหมอกและมองไปที่ไม่มีที่สิ้นสุด
ดูว่าใครคนนั้นจะมาหรือไม่

ปีศาจยืนอยู่ในมุมถนนของย่านฉัน
ข้างๆ เขาคือความตาย
ถือขวดในมือ

และสั่นเหมือนใบไม้
ฉันข้ามไปเผชิญหน้ากับพวกเขา
และบอกพวกเขาว่า ครั้งนี้
ดูเหมือนว่าพวกเขาทิ้งฉันไว้
ฉันขอไฟและจากกระเป๋า
ฉันหยิบกิ่งไม้ออกมาเพื่อแบ่งปัน
และใต้ต้นไม้ในฤดูใบไม้ร่วง
เรานั่งคุยกัน
พวกเขาเล่าเรื่องชีวิตของพวกเขา
ความสำเร็จและความล้มเหลวของพวกเขา
ว่าทำไมโลกถึงบ้าคลั่ง
และแม้แต่ท้องฟ้าก็ถูกซื้อไปแล้ว
และสิ่งที่น่ากลัวกว่าพวกเขาทั้งสอง
คือมนุษย์เอง
และฉันไม่รอใครอีกแล้ว
และท่ามกลางเสียงหัวเราะของการชุมนุม
ปีศาจและความตายกลายเป็นเพื่อนกัน
ตรงที่ลมพัดและทางลัดตัดกัน
ตรงที่ชีวิตเฉลิมฉลองในมุมถนนของย่านฉัน

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES