Ήταν τα λάθη μου μεγάλα και βαριά
Κι εσύ δεν άντεξεσ κι έφυγεσ μακριά μου
Τώρα με πνίγει ο καημόσ και η μοναξιά
Και οι ενοχέσ μού φαρμακώνουν την καρδιά μου

Δε φεύγει η νύχτα και δε λέει να χαράξει
Στη μοναξιά μου η καρδιά μου θα σπαράξει
Χωρίσ εσένα λουλουδάκι τησ ψυχήσ μου
Δε θα 'χει νόημα κι αγάπη η ζωή μου

Σαν αγγελούδι σ’ ένα τέμπλο ξωκκλησιού
Είν’ η μορφή σου χαραγμένη στην ψυχή μου
Σαν τισ εικόνεσ του παλιού μοναστηριού
Θα ζεισ αιώνια εσύ στη θύμησή μου

Δε φεύγει η νύχτα και δε λέει να χαράξει
Στη μοναξιά μου η καρδιά μου θα σπαράξει
Χωρίσ εσένα λουλουδάκι τησ ψυχήσ μου
Δε θα 'χει νόημα κι αγάπη η ζωή μου