In taberna sedet, fumans et bibens,
Vinum et cerevisiam, nihil amplius desiderans.
"O fortunae," cantat, "nihil opus est mihi
Praeter tabacum, vinum, et cerevisiam."

"Simplicibus gaudiis," clamat, "vivo plene,
Chocolata lactea est mea cena serena.
Non opus est herba, non opus est alia,
Simplicibus gaudiis, vita est bona."

Amici rogant, "Cur non experiris plus?"
Sed illa ridet, "Habemus satis, o mus!
Non quaero magis, non quaero novitatem,
In tabacum, vinum, et cerevisiam fidem."

"Simplicibus gaudiis," clamat, "vivo plene,
Chocolata lactea est mea cena serena.
Non opus est herba, non opus est alia,
Simplicibus gaudiis, vita est bona."

"Videte," inquit, "quam multi quaerunt plus,
Sed ego contenta sum cum hoc parvo luxus.
Non est necessitas, non est cupiditas,
Simplicibus gaudiis, repleor felicitas."

"Simplicibus gaudiis," clamat, "vivo plene,
Chocolata lactea est mea cena serena.
Non opus est herba, non opus est alia,
Simplicibus gaudiis, vita est bona."