In le obscuritate de mi anima, io cerca un lumine,
Ma le tunnel es longe, e le lumine dispare.
Octo annos de lucta, octo annos de dolore,
Io senti me debile, ma io debe continuar.

"Vade al diabolo!" io vole dicere,
Ma io me controla, io non lassa le ira ganiar.
Io es fatigate de luctar, fatigate de esser un turre,
Sempre in le fronte, sempre preste a combatter.

Io vole vindicta, contra illes qui me ha ferite,
Ma io sape que isto non es le via.
Le mundo pensa que io es forte, que io pote supportar toto,
Ma in veritate, io simplemente vole volar.

"Vade al diabolo!" io vole dicere,
Ma io me controla, io non lassa le ira ganiar.
Io es fatigate de luctar, fatigate de esser un turre,
Sempre in le fronte, sempre preste a combatter.

Le lumine dispare, ma io ancora spera,
Que un die io potera vider le sol.
Ma pro nunc, io debe continuar,
Proque io sape que io non es sol.

"Vade al diabolo!" io vole dicere,
Ma io me controla, io non lassa le ira ganiar.
Io es fatigate de luctar, fatigate de esser un turre,
Sempre in le fronte, sempre preste a combatter.

E quando le lumine finalmente appare,
Io sape que io habera ganiate le guerra.
Ma pro nunc, io debe continuar,
Proque io sape que io non es sol.