Wirują wirują tysiące szprych
W kole fortuny matuli
Ta balladka jest o tych
Co się za pewnie poczuli

Raz jeden gość w karty grał
W brydża pokera czy wista
I układ wspaniały miał
Lecz kart zbyt mocno nie ściskał

Wtem światło trach zgasił ktoś
Karcięta z rąk mu wyrwano
Do dzisiaj pechowy gość
Wspomina szansę przegraną

Bo wirują wirują tysiące szprych
W kole fortuny matuli
Ta balladka jest o tych
Co się za pewnie poczuli

I choć wspaniały był start
Nim koniec uwieńczy dzieło
Może zamienić się w marny żart
Co się tak pięknie zaczęło

Kierując w niełatwy czas
Na przykład autem czy krajem
Zapinaj pas szanuj gaz
Gdy stromej drogi gnasz skrajem

Uważaj na śliski bruk
I nie poświstuj w euforii
Gdy auto mknie w szosy łuk
Gdy kraj wchodzi w zakręt historii

Bo wirują wirują tysiące szprych
W kole fortuny matuli
Ta balladka jest do tych
Co się za pewnie poczuli

I choć wspaniały był start
Nim koniec uwieńczy dzieło
Może zamienić się w marny żart
Co się tak pięknie zaczęło

Więc kiedy grają co świt
Ambicje twe niespożyte
Gdy idziesz na górski szczyt
Zrób sobie obóz pod szczytem

Tam przemyśl kolejny plan
A teraz schodzę ci z oczu
Bym w tej balladce i ja
Też się za pewnie nie poczuł

Bo choć wspaniały był start
Nim koniec uwieńczy dzieło
Może zamienić się w marny żart
Co się tak pięknie zaczęło
Co się tak pięknie zaczęło
Co się tak pięknie zaczęło