W Miejskim Teatrzyku Lalek,
co się zwał „Radosna Przyszłość"
wchodząc na odnowy falę
wymieniono kierownictwo

lecz przed powitalną fetą
ujawniono rzecz okropną
zbrakło młodych marionetek
co dyrekcję nową poprą

W ramach społecznego czynu
przeszukano schowki, strychy
aż z mrocznego magazynu
dał się słyszeć głosik cichy

Jestem starą marionetką
lecz gdy dziurki we mnie zaszyć
i za sznurki ciągnąć letko
mogę jeszcze dzieci straszyć

więc tym bardziej, chociaż mnie gor
secik pękł, a filc ciut sparciał
spontaniczne dla nowego
kierownictwa dam poparcie

Sam szef ruszył więc z ochotą
przy sznureczkach żwawo gmerał
a ta mu kadziła – oto
inteligent i liberał!

I tak kadząc pękła ściera
na drobniutkie, marne strzępki
bo szef wprawdzie był liberał
lecz liberał silnej ręki

Bo to cyrk jest, że o rety
najsurowszy przyzna widz to
kiedy stare marionety
poprą nowe kierownictwo