อยู่กับตัวเองและนั่งวังเวงฟังเพลงเก่าเก่า
ที่มีแค่เราที่เข้าใจมัน
แม้ในวันนี้จะไม่มีกัน
แต่ฉันยังอยู่กับตัวเอง
และนั่งฟังเพลงมองรูปเก่าเก่า
อยู่ตรงที่เรานอนเล่นด้วยกัน
แม้รักกลับกลายสลายหายไปเป็นควัน

เธอมาไม่นานเท่าไหร่อึดใจเธอก็ลา
ดูเธอลืมลืมว่าฉันเป็นใคร
เจ็บปวดเหลือเกินจินตนา
ฉันรู้ว่าเธอต้องไปในใจตลอดมา
แต่ว่าทำไมเมื่อเธอต้องไป
ไม่มีแม้คำจะบอกลา

เธอมาไม่นานเท่าไหร่อึดใจเธอก็ลา
ดูเธอลืมลืมว่าฉันเป็นใคร
เจ็บปวดเหลือเกินจินตนา
ฉันรู้ว่าเธอต้องไปนั้นในใจตลอดมา
แต่ว่าทำไมเมื่อเธอต้องไป
มันไม่มีแม้คำจะบอกลา

เลยได้แต่นั่งลงชิดกำแพงซ่อนจำแลงความคิดไว้
เพราะเวลาที่คิดแรงแรงมักแสดงความไม่พิสมัย
เหมือนว่าเธอมาพาจิตใจลอยไป
ตั้งแต่วันที่เธอเดินจากกัน
ก่อนที่เธอจะเลือกเอาหัวใจของเธอ
จากฉันไปฝากมันเอาไว้

อธิบายให้ตายฉันก็ไม่มีวันจะเข้าใจ
บอกฉันซิมีตังค์จะเอาสักเท่าไหร่
ที่ทำให้เธอไม่เลือกเขา
ไม่ทิ้งเราช่วยลืมเขาไปไกลๆเลย

อกหักอ่ะนะก็ไม่ใช่ว่าไม่เคย
แต่เจ็บขนาดนี้น่ะมันยังไม่ได้ใกล้เลย
ลืมลืมมันเสียถ้าง่ายเหมือนลืมตานะ
ไม่จำให้เป็นภาระแต่นี่น่ะมันไม่ใช่เลย

ที่เห็นเฉยเฉยเพราะว่ามันชาข้างใน
เธอดันคิดว่ารักของฉันไม่มีราคาอย่างใคร
จะเจ็บจะช้ำแบบนี้ซ้ำซ้ำหรือถึงเธอทำอย่างไร
แต่ยังคิดถึงแค่เธอเท่านั้นแม้วันนี้เราห่างไกล yeah yeah

อยู่กับตัวเองและนั่งวังเวงฟังเพลงเก่าเก่า
ที่มีแค่เราที่เข้าใจมัน
แม้ในวันนี้จะไม่มีกัน
แต่ฉันยังอยู่กับตัวเอง
และนั่งฟังเพลงมองรูปเก่าเก่า
อยู่ตรงที่เรานอนเล่นด้วยกัน
แม้รักกลับกลายสลายหายไปเป็นควัน

เธอมาไม่นานเท่าไหร่อึดใจเธอก็ลา
ดูเธอลืมลืมว่าฉันเป็นใคร
เจ็บปวดเหลือเกินจินตนา
ฉันรู้ว่าเธอต้องไปในใจตลอดมา
แต่ว่าทำไมเมื่อเธอต้องไป
ไม่มีแม้คำจะบอกลา

เธอมาไม่นานเท่าไหร่อึดใจเธอก็ลา
ดูเธอลืมลืมว่าฉันเป็นใคร
เจ็บปวดเหลือเกินจินตนา
ฉันรู้ว่าเธอต้องไปนั้นในใจตลอดมา
แต่ว่าทำไมเมื่อเธอต้องไปมันไม่มีแม้คำจะบอกลา

มันเป็นธรรมดาคนที่มันจะลา
คงไม่มาสนใจ
ไอคนจะไปไม่คิดว่ามันทรมาน
ที่ต้องทนร้องไห้

รักประเดี๋ยวประด๋าวแค่ในพริบตา
ผ่านมาก็ผ่านไป
เมื่อเขามีคนใหม่ให้ฉันทำยังไง
ได้แต่ปลอบใจตัวเองเบาเบา

อยากมีร้อยล้านบาท
เผื่อเธอจะยังรักฉัน
อยากเป็นลูกคนดัง
ให้ควงแบบไม่ต้องอาย

แต่เกิดมาชาตินี้ก็มีแค่นี้
อยากมีรักแท้ให้ได้แค่ใจ
เกือบจะไมไหวก็ต้องไหว
อยู่กับตัวเองอย่างนี้

อยู่กับตัวเองและนั่งวังเวงฟังเพลงเก่าเก่า
ที่มีแค่เราที่เข้าใจมัน
แม้ในวันนี้จะไม่มีกัน
แต่ฉันยังอยู่กับตัวเอง
และนั่งฟังเพลงมองรูปเก่าเก่า
อยู่ตรงที่เรานอนเล่นด้วยกัน
แม้รักกลับกลายสลายหายไปเป็นควัน

เธอมาไม่นานเท่าไหร่อึดใจเธอก็ลา
ดูเธอลืมลืมว่าฉันเป็นใคร
เจ็บปวดเหลือเกินจินตนา
ฉันรู้ว่าเธอต้องไปในใจตลอดมา
แต่ว่าทำไมเมื่อเธอต้องไป
ไม่มีแม้คำจะบอกลา

เธอมาไม่นานเท่าไหร่อึดใจเธอก็ลา
ดูเธอลืมลืมว่าฉันเป็นใคร
เจ็บปวดเหลือเกินจินตนา
ฉันรู้ว่าเธอต้องไปนั้นในใจตลอดมา
แต่ว่าทำไมเมื่อเธอต้องไปมันไม่มีแม้คำจะบอกลา

เธอมาไม่นานเท่าไหร่อึดใจเธอก็ลา
ดูเธอลืมลืมว่าฉันเป็นใคร
เจ็บปวดเหลือเกินจินตนา
ฉันรู้ว่าเธอต้องไปนั้นในใจตลอดมา
แต่ว่าทำไมเมื่อเธอต้องไปไม่มีแม้คำจะบอกลา

เธอมาไม่นานเท่าไหร่อึดใจเธอก็ลา
ดูเธอลืมลืมว่าฉันเป็นใคร
เจ็บปวดเหลือเกินจินตนา
ฉันรู้ว่าเธอต้องไปนั้นในใจตลอดมา
แต่ว่าทำไมเมื่อเธอต้องไปนั้นไม่มีแม้คำจะบอกลา

เธอมาไม่นานเท่าไหร่
เธอมาไม่นานก็ไป
เธอมาแค่เพียงให้ฉัน
ได้สับสนใจและบอกลา

เธอมาไม่นานเท่าไหร่
เธอมาไม่นานก็ไป
เธอมาแค่เพียงเพื่อทำให้ฉัน
หวั่นไหวและบอกลา

เธอมาไม่นานเท่าไหร่
เธอมาไม่นานก็ไป
เธอมาแค่เพียงให้ฉัน
ได้สับสนใจและบอกลา

เธอมาไม่นานเท่าไหร่
เธอมาไม่นานก็ไป
เธอมาแค่เพียงเพื่อทำให้ฉัน
หวั่นไหวและบอกลา

อยู่กับตัวเองและนั่งวังเวงฟังเพลงเก่าเก่า
ที่มีแค่เราที่เข้าใจมัน
แม้ในวันนี้จะไม่มีกัน
เพราะว่าเธอมาไม่นานก็ไป
เธอมาไม่นานเท่าไหร่
เธอมาแค่เพียงให้ฉัน
ได้สับสนใจและบอกลา

เธอมาไม่นานเท่าไหร่
เธอมาไม่นานก็ไป
เธอมาแค่เพียงเพื่อทำให้ฉัน
หวั่นไหวและบอกลา

อยู่กับตัวเองและนั่งวังเวงฟังเพลงเก่าเก่า
ที่มีแค่เราที่เข้าใจมัน
แม้ในวันนี้จะไม่มีกัน
แต่ฉันยังอยู่กับตัวเอง
และนั่งฟังเพลงมองรูปเก่าเก่า
อยู่ตรงที่เรานอนเล่นด้วยกัน
แม้รักกลับกลายสลายหายไปเป็นควัน

อยู่กับตัวเองและนั่งวังเวงฟังเพลงเก่าเก่า
ที่มีแค่เราที่เข้าใจมัน
แม้ในวันนี้จะไม่มีกัน
แต่ฉันยังอยู่กับตัวเอง
และนั่งฟังเพลงมองรูปเก่าเก่า
อยู่ตรงที่เรานอนเล่นด้วยกัน
แม้รักกลับกลายสลายหายไปเป็นควัน