Als je in m'n ogen kijkt
lijkt de wereld stil te staan.
De wind houdt op met waaien
en bevroren is de maan.
Je bent stralend als de zon,
je bent volmaakt zo naakt en klein,
en de wereld lijkt voor eventjes perfect te zijn.

Ik wist niet dat ik na een blik
zoveel van je houden zou.
Maar ik weet nu al niet eens meer
hoe ik leefde zonder jou.
Voor zoveel wezenlijke dingen
leek ik blind tot dit moment,
en die zijn ineens zo zichtbaar
nu dat jij er bent.

Oh ik hoop dat ik je geven kan
wat jij me geeft,
zolang ik leef.
Ik zal onvoorwaardelijk waken aan jou zij.
En ik hoop dat je ooit voelen mag
wat ik nu voel,
wat ik bedoel,
wat in woorden niet te vangen is
voor mij.

Wanneer je in m'n armen ligt,
zo tevreden naar me lacht,
lijk ik alles te vergeten dat daarbuiten op mij wacht.
Alle strijd en alle tranen,
alle stille pijn verdwijnt.
En de wereld lijkt voor eventjes normaal te zijn