Νόμιζα απλά πωσ θα καταλάβεισ
Αν φύγω μακριά ότι είσαι πια παρελθόν
Νόμισα απλά πωσ δε θα προλάβεισ να με ρωτήσεισ γιατί

Αν τα αισθήματα γερνάνε από το χρόνο
Φταίνε οι άνθρωποι που ζούνε στην ψευτιά
Κι αν τα ποιήματα εκφράζουνε τον πόνο
Φταίνε τα όνειρα που πήραμε αγκαλιά
Αν δε μιλάνε οι αναμνήσεισ στο μυαλό μασ
Φταίει το μέλλον που δεν πάει πουθενά
Κι αν προσπαθούμε να γυρίσουμε το χρόνο
Μαζί με όσουσ μασ παράτησαν ξανά είναι αργά

Νόμιζα απλά πωσ δε θα με ψάξεισ αν φύγω μακριά
Δε θα πληγωθείσ δεν ήξερα πωσ ήταν αλήθεια
Όσα απ' τα χάδια σου είχαν φανεί

Αν όσοι νιώσαμε έστω και την ανάγκη
Κάποιον να αγγίξουμε με χάδια θετικά
Να μην ξεχνάμε αυτό που νιώθαμε στο βάθοσ
Τόσα αισθήματα χωρίσ ιδανικά
Σε ένα κόσμο που κερδίζει η παράνοια
Σε έναν κόσμο που το χάοσ μασ νικά
Είναι παράτολμο να ψάχνεισ την αγάπη
Μα αν την βρεισ θα ζεισ για πάντα αληθινά

Νόμιζα απλά πωσ θα καταλάβεισ
Πωσ μέσα βαθιά για μένα είναι αργά
Δεν φταισ εσύ μην το ξεχάσεισ συγγνώμη για όλα απλά

Για όσεσ νύχτεσ κλάψαμε μεσ στο σκοτάδι
Για κάποιον άνθρωπο που σήμαινε πολλά
Για κάθε δάκρυ που μασ θύμιζε και πάλι
Για κάθε νύχτα που η ανάγκη μασ νικά
Για κάθε άνθρωπο που νιώθει την αγάπη
Για κάθε άνθρωπο που θέλει συντροφιά
Για κάθε χάδι που δεν έμοιαζε απάτη
Για κάθε ψέμα που μυρίζει αληθινά