นาฬิกาล่วงเลย ไม่ได้จดจำ
ชินและชาเหลือเกินในแต่ละวัน

อยู่ในฝันและความเป็นจริงที่เกิดซ้ำอยู่อย่างนั้น
ต่างเป็นเหมือนละครไม่มีตอนจบ รัก เกลียด บอบช้ำ
เว้นระยะห่าง เพื่อหวังความต้องการอย่างเดิม

พอกลับมาเจอหน้ากัน
ก็หมดในความสำคัญ
ที่บอกตัวเองทุกวัน จะดีขึ้นกว่าเดิม

เมื่อก่อนที่เคยรักกัน
กลับพยายามรับฟัง
ไม่เชื่อว่าคนที่เคยร่วมสุขและเคยร่วมทุกข์ต้องแบกรับมัน

อยู่ในฝันและความเป็นจริงที่เกิดซ้ำอยู่อย่างนั้น
ต่างเป็นเหมือนละครไม่มีตอนจบ รัก เกลียด บอบช้ำ
เว้นระยะห่าง เพื่อหวังความต้องการอย่างเดิม

พอกลับมาเจอหน้ากัน
ก็หมดในความสำคัญ
ที่บอกตัวเองทุกวัน จะดีขึ้นกว่าเดิม

เมื่อก่อนที่เคยรักกัน
กลับพยายามรับฟัง
ไม่เชื่อว่าคนที่เคยร่วมสุขและเคยร่วมทุกข์ต้องแบกรับมัน

พอกลับมาเจอหน้ากัน
ก็หมดในความสำคัญ
ที่บอกตัวเองทุกวัน จะดีขึ้นกว่าเดิม

เมื่อก่อนที่เคยรักกัน
กลับพยายามรับฟัง
ไม่เชื่อว่าคนที่เคยร่วมสุขและเคยร่วมทุกข์ต้องแบกรับมัน

ไม่เชื่อว่าคนที่เคยร่วมสุขและเคยร่วมทุกข์ต้องแบกรับมัน
ต้องแบกรับมัน
ต้องแบกรับมัน

ไม่เชื่อว่าคนที่เคยร่วมสุขและเคยร่วมทุกข์ต้องแบกรับมัน