เป็นอะไรก็ไม่รู้มันยังไงก็ไม่รู้
ข้างใน
ที่มันเผลอไปอยู่
ลองทำใจดูไม่คิด
มันก็ยังไม่หยุดคิด
ถึงใคร
ทำใจยังไม่ยอมหยุด

แปลกไหม
ฉันคิดถึงแต่เธอ
ผิดไหม
หัวใจยังไม่เคยลืม

ไม่รู้
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ห้ามใจ
ห้ามยังไงไม่ให้ตัวเอง
กลับไปหาเธอ

แรกที่สุดอยู่คนเดียวมันทารุณ
สัญชาตญาณมัวแต่อยากโทรหาคุณ
สองก็คือ
พอหาคู่ไม่ได้
ต้องนั่งรถเข็นคนเดียวในวันที่ใกล้ตาย

สามคิดถึงกลิ่นหอมที่อยู่ตามเส้นผม
ความรู้สึกนุ่มนวลที่ผมเคยชื่นชม
สี่รู้สึกแปลกแปลกที่กลับไปนั่งที่ร้านเดิม
ทุกครั้งพอกินไม่อิ่มคุณจะตักข้าวเติม

คอยเป็นห่วงดูแลดื่มน้อยน้อยเดี๋ยวจะเมา
มันเกิดอุบัติเหตุใครจะมานั่งเศร้า
คุณบอกว่าผมคล้ายคล้ายกับเป็นความหวังของคุณ
ผมคิดไปถึงข้อที่ห้าคือกำลังใจจากคุณ

ที่ไม่เคยโกรธเคืองแม้ผมจะตกงาน
ทำตัวงี่เง่าคล้ายคล้ายกับอันธพาล
ช่วยเปลี่ยนได้ไหม
ไอ่สิ่งที่มีในอดีตกาล
ถ้าหากเปลี่ยนไม่ได้ก็คงจะทรมาน

เป็นอะไรก็ไม่รู้ (โอย)
มันยังไงก็ไม่รู้
ข้างใน (ข้างใน)
ที่มันเผลอไปอยู่

ลองทำใจจะไม่คิด
มันก็ยังไม่หยุดคิด
ถึงใคร
ทำใจยังไม่ยอมหยุด

ข้อที่หกว่าไปแล้วก็ดูตลก
ผมเห็นว่าเสื้อผ้าที่วางเรียงสกปรก
แต่ก่อนผมเคยมีคุณเฝ้าคอยดูแล
ซื้อแชมพูยาสีฟันแล้วก็แป้งเด็กแคร์

พาไปว่ากันต่อที่ข้อที่เจ็ด
คุณจำได้ไหมคืนนั้นที่เกาะเสม็ด
เรานัวเนียกันกับเสียงคลื่นที่ซัดซ่า
แข่งกับเสียงดนตรีของอพาร์ตเมนต์คุณป้า

แปดคิดถึงทุกครั้งที่เดินผ่านร้านโซดา
คุณใส่กระโปรงสั้นคอนเวิร์สออลสตาร์
เก้าคิดถึงเพลงที่คุณฟังในรถ
คุณบอกโรแมนติคผมเลยอุดหูประชด

ไม่ใช่ว่าไม่ชอบเพียงแต่อยากแกล้งคุณ
ตอนนี้เชื่อแล้วครับในกฎของบาปบุญ
สิบคิดถึงคำพูดที่คุณไม่เคยได้ฟัง
คำว่าผมรักคุณอยากตะโกนดังดัง

นับดูก็เห็นว่า
เหตุผลมีมากมาย

อพาร์ตเมนต์คุณป้า

เป็นอะไรก็ไม่รู้
ทำยังไงก็ไม่รู้
ข้างใน
ที่มันเผลอไปอยู่

ลองทำใจจะไม่คิด
มันก็ยังไม่หยุดคิด
ถึงใคร
ทำใจยังไม่ยอมหยุด

เป็นอะไรก็ไม่รู้
มันยังไงก็ไม่รู้
ข้างใน (ข้างใน)
ที่มันเผลอไปอยู่ (ฮู้)

ลองทำใจดูไม่คิด
มันก็ยังไม่หยุดคิด
ถึงใคร
ทำใจยังไม่ยอมหยุด

จะว่าไปแล้วมันมีอยู่มากกว่าสิบข้อ
นี่ไม่ใช่เรื่องเพ้อเจ้อของคนที่บ้าบอ
ผมจะทำยังไงได้ก็ได้แต่นั่งรอ
ว่าจะบอกยังไงเลยส่งขันหมากไปขอ

ถ้ามีโอกาสสักครั้งผมจะย้อนอดีตกาล
ทำให้รักราบรื่นมีแต่ความสำราญ
ไว้คิดเหตุผลดีดีข้อที่สิบเอ็ด
รับรองถ้าคุณได้ฟังคุณจะยอมให้ผม
Oh yes