Stała blada w deszczu, w zimie
Pytam ją jak ma na imię?
Sława

Myślę sobie, głupia sprawa
Przemoczona, to niech wsiada
Sława

Miała stary płaszcz wojskowy
Włosy jak kwitnące głogi
Sława

Była piękna chociaż słaba
Jak do domu jej nie zabrać?
Sława

Pomyślałem sobie tak
Że komuś mogła znudzić się
I wystawił ją za próg
A mnie przyda się!

Od lat tęskniłem do niej
Lecz za grosz nie było jej
Teraz stoi na mej drodze
Od dziś ją mogę mieć!

Miałem potem pracy nawał
Wracam późno - wódka, kawa
Sława

Mówi, że mnie nigdy nie ma
Że samotna jest i niema
Sława!

Pomyślałem najpierw - walcz!
Ratuj wszystko, co się da
Ale potem zrozumiałem
Że to przegrana gra

Gdy odeszła wcześnie rano
To do głowy przyszło mi
Jeśli nie stać Cię na Sławę
To musisz bez niej żyć

Gdy spotkacie ją kiedyś
W starym płaszczu, we mgle
To powiedzcie jej, proszę
Że bez niej mi źle
Że mi bez niej źle

Gdy spotkacie ją kiedyś
W starym płaszczu, we mgle
To powiedzcie jej, proszę
Że bez niej mi źle
Że mi bez niej źle

Pomyślałem sobie tak
Że komuś mogła znudzić się
I wystawił ją za próg
A mnie przyda się!

Ja od lat tęskniłem do niej
Lecz za grosz nie było jej
Teraz stoi na mej drodze
Dziś ją mogę mieć

Gdy odeszła wcześnie rano
To do głowy przyszło mi
Jeśli nie stać Cię na Sławę
Musisz bez niej żyć

Jeśli nie stać Cię na Sławę
To musisz bez niej żyć