Mowiłam tobie już pięćdziesiąt kilka razy
Żebyś już poszedł sobie przecież pada deszcz
To przecie śmieszne takie stać tak twarz przy twarzy
To jest naprawdę niesłychanie śmieszna rzecz

Żeby tak w oczy patrzeć kto to widział
Żeby pod deszczem taki niemy film bez słów
Żeby tak rękę w ręku trzymać kto to słyszał
A przecież jutro tutaj się spotkamy znów

I tak się trudno rozstać
I tak się trudno rozstać
No nawet jeśli trochę pada to niech pada

I tak się trudno rozstać
I tak się trudno rozstać
Nas chyba tutaj zaczarować musiał deszcz

Na żoliborzu są ulice takie śliczne
Takie topole a w tropach taki wiatr
Gdy przyjdzie wieczór świecą światła elektryczne
I tak mi dobrze jakbym miała osiem lat

Mówisz „kochana" ja ci mówię „mój kochany"
I tak chodzimy i na przełaj i na w skos
A w tej ulicy która idzie na bielany
Jest tyle świateł jakby szopen nucił coś

I tak się trudno rozstać
I tak się trudno rozstać
No nawet jesli trochę pada to niech pada

I tak się trudno rozstać
I tak się trudno rozstać
Nas chyba tutaj zaczarować musiał deszcz

Ja na początku przez trzy lata byłam w łodzi
A teraz tutaj mam posadę w AWF
I byłam sama potem zaczął on przychodzić
Pracuje w radio muzykalny jak sam śpiew

Więc z nim piosenki sobie czasem różne nucę
On czasem skrzypce weźmie na nich dla mnie gra
A co wieczora na żoliborz autobusem
Do tej topoli która nas tak dobrze zna

I tak się trudno rozstać
I tak się trudno rozstać
No nawet jeśli trochę pada to niech pada

I tak się trudno rozstać
I tak się trudno rozstać
Nas chyba tutaj zaczarować musiał deszcz