Wstrzymując bieg w leniwym słońcu
Niemrawy nieporadny wiatr
W zgubiony czas swe letnie ścieżki plącze
Brunatny trzmiel zasypia pośród traw

I tylko miłość nasza bez wytchnienia
Pośrodku lata z siłą letnich burz
Nie daje zasnąć nic się nie zmienia
W zielonej trawie czy w cieniu białych brzóz

Roztopił się w zielonym słoju
Pachnący złotolistny miód
Przekwita sad w brzęczącym niepokoju
Słonecznym snem zasypia rzeki nurt

I tylko miłość nasza bez wytchnienia
Pośrodku lata z siłą letnich burz
Nie daje zasnąć nic się nie zmienia
W zielonej trawie czy w cieniu białych brzóz

Nie daje zasnąć nic się nie zmienia
W zielonej trawie czy w cieniu białych brzóz