Od dwóch miechów cztery kąty brudny dywan i kartony
Dwa fotele piec kaflowy komp głośniki mikrofony
Nie rozpakowany jeszcze nowe lokum stare miejsce
Znowu jestem bezrobotny stare śmieci Dębiec odwyk

Od tych wspomnień zamknąć stare zacząć nowe
Wskrzesić wiarę w prawdę słowem tak jak w powiem
Zmienić zdanie w magię robić co najlepiej robię
Znowu nie mam nic jak przed P-ń VI

Od nowa zacząć żyć by mieć znów to co chcę
Więc piszę rap zabija ciszę i wypełnia puste miejsce
Liczę że magiczne wersy zmienią się w zaklęcie
Kiedy trwoga do muzyki wracam jak robak do Boga

Tylko ona jak Whisky moja żona jest najlepszą z dam
Tam gdzie droga rozwidlona ona powie pójdziesz tam
Wokół tylu ludzi nadal czujemy się sami
Wpatrujesz się w telefon czy ktoś ciebie dzisiaj zbawi

Gdzie jesteście przyjaciele moi odpłynęli w sinej mgle
Niewielu ich tu stoi ilu pozostanie kiedy znowu będzie źle
Moje demony powracają do mnie majaczą mi w głowie coraz głośniej
Opętanie jest tak słodkie i tak niebezpiecznie proste

Żyć normalnie z nimi nie mogę ale bez nich nic nie stworzę
Rozerwany jak z tali wyrwany Joker
Jestem kotem więc zostało mi żyć osiem
Jestem psem bez pana więc nie nauczysz mnie siadać
Wilkiem bez stada który się nie zawaha
I gdy wpadnie w sidła w tych betonowych lasach
Ogryzie co zniewala aby wrócić na trzech łapach

Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak

Łap oddech daj spokój wiesz każdego ten świat rani
I nic tu nie da te codzienne zmawianie litanii
Składanie dłoni kiedy boli w tej niedoli wbrew twej woli
Nie załamuj rąk to nie da tobie nic

Bo tak stworzono świat życie przecieka przez palce
Choćbyś chwytał je garściami zranionymi w walce
Nawet bóg stworzył cud w legendarne siedem dni
Zobacz co mu wyszło gdy to widzi teraz grzmi

Poplątane losy każdy z nas czasem ma dosyć
Dosyć tych ciągłych upadków i wzlotów dosyć
Dosyć już nerwów rozstrojonych niczym struna
Niejeden przez nagonkę za pieniądzem młodo umarł

Żyjesz tak od świtu do nocy tyra
Monotonia cię dobija nie masz siły by wstać z wyra
Cztery cale od nałogu który usiadł już na progu
Aby wpuścić go do środka każdy z nas ma sto powodów

Tysiąc złotych na opłaty drugi tysiąc wkładasz w raty
Potem miesiąc zapierdalasz i życie się kończy na tym
Lata wstawania o brzasku dwa tygodnie plaży piasku
Jest tu sześć miliardów nas tu ćwierć ma co położyć na stół

Żyjesz tak jak Bóg chciałby żebyś żył
Czasem usiadłbyś z butelką nic nie robił tylko pił
Ostatecznie niekoniecznie to jest dobre rozwiązanie
Chuj z tym bo i tak nikt nie wie co się stanie

Żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak

Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak

Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak

Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak
Żyjesz tak żyjesz tak żyjesz tak tak tak tak