Δεν ξαναμπαίνεις δυο φορές στο ίδιο το ποτάμι
στα ίδια νερά δεν κολυμπάς ξανά ποτέ
Περνάνε οι μέρες, σε κοιτούν έξω απ’ το τζάμι
σύννεφα χρόνια έχουν σκεπάσει πια το μπλε

Νύχτα κι η θάλασσα πλατιά τα κύματα τρομάζει
με τ’ αυτοκίνητο χωρίς προορισμό
Φτερά καινούργια η ζωή σου ετοιμάζει
«την αγκαλιά σου απ’ ότι έχω προτιμώ»

Βρήκε η αγάπη ουρανό
τη συννεφιά ν’ αντέχει
Κι έναν καινούργιο εαυτό
η θλίψη να μην σ’ έχει
η θλίψη να μην σ’ έχει
η θλίψη να μην σ’ έχει

Φώτα κι η απέναντι ακτή μακριά σου μοιάζει
χαμένος χρόνος δεν υπάρχει όσο ζεις
Το νιώθεις, στρίβεις και εντός σου κάτι αλλάζει
χαμογελάς, για δες, ξημέρωσε νωρίς

Βρήκε η αγάπη ουρανό
τη συννεφιά ν’ αντέχει
Κι έναν καινούργιο εαυτό
η θλίψη να μην σ’ έχει
η θλίψη να μην σ’ έχει
η θλίψη να μην σ’ έχει

Βρήκε η αγάπη ουρανό
τη συννεφιά ν’ αντέχει
Κι έναν καινούργιο εαυτό
η θλίψη να μην σ’ έχει
η θλίψη να μην σ’ έχει
η θλίψη να μην σ’ έχει