Κι έτσι όπως μπλέχτηκε η Σελήνη
στης νύχτας το πυκνό σκοτάδι
πνίγηκε η αγάπη μες στη λίμνη
πριν να χαρεί το πρώτο χάδι

Κι έμεινε αυτό το δαχτυλίδι
κι άμα το βρεις μην το φορέσεις
Γιατί στου χρόνου το παιχνίδι
τη ζωή σου μ’ όρκο θα τη δέσεις

Κι έμεινε αυτό το δαχτυλίδι
κι άμα το βρεις μην το φορέσεις
Γιατί στου χρόνου το παιχνίδι
τη ζωή σου μ’ όρκο θα τη δέσεις

Κι έτσι όπως άδειαζε η Σελήνη
κι ο Κόσμος μέσα του γυρνούσε
έγινε χάρισμα στη μνήμη
το πρώτο βλέμμα που πονούσε

Κι έμεινε αυτό το δαχτυλίδι
κι άμα το βρεις μην το φορέσεις
Γιατί στου χρόνου το παιχνίδι
τη ζωή σου μ’ όρκο θα τη δέσεις

Κι έμεινε αυτό το δαχτυλίδι
κι άμα το βρεις μην το φορέσεις
Γιατί στου χρόνου το παιχνίδι
τη ζωή σου μ’ όρκο θα τη δέσεις

Κι έμεινε αυτό το δαχτυλίδι
κι άμα το βρεις μην το φορέσεις
Γιατί στου χρόνου το παιχνίδι
τη ζωή σου μ’ όρκο θα τη δέσεις