Ona jedna dostrzegała
W durnym świecie tym jakiś ład
Własną piersią dokarmiała
Oczy mlekiem zalewała

Wychowała jak umiała
A gdy wyjrzał już człek na świat
Wziął swój los w ręce dwie
I nie w głowie mu było że

Nie ma jak u mamy, ciepły piec, cichy kąt
Nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, robi błąd
Nie ma jak u mamy, cichy kąt, ciepły piec
Nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, jego rzecz

A tym czasem człeka trawił
Spać nie dawał mu taki mus
Żeby sadłem się nie dławić
Lecz choć trochę świat poprawić

Nieraz w trakcie tej zabawy
Świeży na łbie zabolał guz
Człowiek jadł z okien kit
Lecz zanucić mu było wstyd

Nie ma jak u mamy, ciepły piec, cichy kąt
Nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, robi błąd
Nie ma jak u mamy, cichy kąt, ciepły piec
Nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, jego rzecz

Te porywy, te zapały
Jak świat światem, się kończą tak
Że się wrabia człek pomału
W ciepłą żonę, stół z kryształem

I, ze szczęścia ogłupiały
Nie obejrzy się nawet jak
W becie już ktoś się drze
Komu nawet nie w głowie że

Nie ma jak u mamy, ciepły piec, cichy kąt
Nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, robi błąd
Nie ma jak u mamy, cichy kąt, ciepły piec
Nie ma jak u mamy, kto nie wierzy, jego rzecz