Όλα του κόσμου τα πουλιά
Όπου κι αν φτερουγίσαν
Όπου κι αν χτίσαν τη φωλιά
Όπου κι αν κελαηδήσαν

Εκεί που φτερουγίζει ο νους
Εκεί που ξημερώνει
Μαργώνουν τα πουλιά της γης
Κι ούτε ένα δεν ζυγώνει

Σαν αερικό θα ζήσω
Σαν αερικό

Ανάσα είναι καυτερή
Και στέπα του καυκάσου
Η σκέψη που παραμιλά
Και λέει τα όνειρά σου

Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
Κι αν ο κλοιός στενεύει
Ο νους μας είναι αληταριό
Που όλο θα δραπετεύει

Σαν αερικό θα ζήσω
Σαν αερικό

Σαν αερικό θα ζήσω
Σαν αερικό