Την ώρα που ο λεβέντησ
Στον πόλεμο κινούσε
Η αγαπημένη του έκλαιγε
Και τον παρακαλούσε

Μακριά στη μάχη σαν βρεθείσ
Καλέ μου έχε το νου σου
Φυλάξου από τη μάνητα
Κι απ' το σπαθί του οχτρού σου

Μπροστά πολύ μην προχωρείσ
Πίσω μην απομένεισ
Μπροστά φωτιά πίσω φωτιά
Καταμεσήσ να μένεισ

Μονάχα ξέρει ο μεσιανόσ
Να τρέξει να πηδήξει
Κι αυτόσ μονάχα σπίτι του
Μια μέρα θα γυρίσει