Oto my nadzy kochankowie
Piękni dla siebie a to dosyć
Odziani tylko w listki powiek
Leżymy wśród głębokiej nocy

Ale już wiedzą o nas wiedzą
Te cztery kąty ten piec piąty
Domyślne cienie w krzesłach siedzą
I stół w milczeniu trwa znaczącym

I wiedzą szklanki czemu na dnie
Herbata stygnie nie dopita
Swift już nadziei nie ma żadnej
Nikt go tej nocy nie przeczyta

A ptaki złudzeń nie miej wcale
Wczoraj widziałam jak na niebie
Pisały jawnie I zuchwale
To imię którym wołam ciebie

A drzewa powiedz mi co znaczy
Ich szeptanina niestrudzona
Mówisz wiatr chyba wiedzieć raczy
A skąd się wiatr dowiedział o nas

Wleciał przez okno nocny motyl
I kosmatymi skrzydełkami
Toczy przyloty I odloty
Szumi uparcie ponad nami

Może on widzi więcej od nas
Bystrością owadziego wzroku
Ja nie przeczuwałam tyś nie odgadł
Że nasze serca świecą w mroku