Είναι τα μάτια σου ένασ διάδρομοσ παλιοσ
Δάκρυα πνιγμένα ξεφλουδίζουνε τουσ τοίχουσ
Που ένασ ένοικοσ αθόρυβοσ κρυφόσ
Αντί συνθήματα ζωγράφισε με στίχουσ

Και μέσα υπάρχουν τα σκαλιά που οδηγούν
Σε ένα υπόγειο με παιχνίδια χαλασμένα
Όσα οι άνθρωποι βαριούνται και ξεχνούν
Μετά τη χρήση τα φορτώνουνε σε σένα

Μου λεσ τα μάτια σου να μην τα αγαπώ
Και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου
Μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ και όπου βρεθώ
Τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου

Μου λεσ τα μάτια σου να μην τα αγαπώ
Και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου
Μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ και όπου βρεθώ
Τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου

Μέσα στην ίριδα ανάβει μια φωτιά
Που κάθε αστεγο και άνεργο ζεσταίνει
Κι η καλοσύνη τουσ απλώνει σαν λαδιά
Να μαλακώσει μιαν ανάγκη πετρωμένη

Σ'αυτά τα μάτια αδεν υπάρχει λογική
Όσο βαθιά και αν τα κοιτάζω μ'αγαπούνε
Τησ ιστοριάσ πυρπολούν τη φυλακή
Στα παραμύθια και στ'αστέρια να με βρούνε

Μου λεσ τα μάτια σου να μην τα αγαπώ
Και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου
Μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ κι όπου βρεθώ
Τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου

Μου λεσ τα μάτια σου να μην τα αγαπώ
Και να μην πάψω να πιστεύω στα δικά μου
Μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ κι όπου βρεθώ
Τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου

Να να να
Μα αυτά τα μάτια όπου χαθώ κι όπου βρεθώ
Τα έχω πίσω μου και μέσα και μπροστά μου