Δεν σ΄ έχω
σφίγγω τα χέρια μου γροθιά για να αντέχω
την ερημιά μέσα στην πόλη τη μεγάλη
κάθε γωνιά της κρύβει απόψε κάποιαν άλλη
Δεν σ΄ έχω

Κι είμαι το δάκρυ μέσ΄ στο μάτι το θλιμμένο
το φως που χάθηκε απ΄ τα σύννεφα διωγμένο
παλιό καράβι που του σχίσαν τα πανιά
Κι είμαι σκουπίδι, στον αέρα πεταμένο
στάχτη που απόμεινε από κούτσουρο καμένο
τζάμι που έσπασε τη νύχτα στο χιονιά
Δεν σ΄ έχω
τι μου απόμεινε στ΄ αλήθεια να προσέχω
οι αναμνήσεις μου βαραίνουνε τους ώμους
πόδια που σέρνονται αργά μέσα στους δρόμους
Δεν σ΄ έχω