Σαν τριγμός που ανοίγει
Στα δύο τη γη
Ένα σύνθημα
Ενωμένη φωνή
Σαν μια κρούση
Από πλάκα τεκτονική
Με το κράτος
Σύγκρουση μετωπική
Σαν τριγμός που ανοίγει
Στα δύο τη γη
Ένα σύνθημα
Ενωμένη φωνή
Σαν μια κρούση
Από πλάκα τεκτονική
Με το κράτος
Μετράω τις λέξεις
Μην βγω εκτός μέτρου
Μετράω μεζούρες
Όταν βγαίνω εκτός κέντρου
Μυρίστηκα τζούρες
Να σκάνε και φεύγω
Θυμάμαι να πίνω
Τώρα δεν την παλεύω
Ζω μέσα στα βράδια
Παγκράτι Εξάρχεια
Αγαπάω τα σκοτάδια
Οδηγάω χωρίς άδεια
Όταν βάζω σημάδια
Γίνονται μαύρα
Αφού βάζω σημάδια
Ζωή στην Ελλάδα μωρό μου
Εδώ όλα πάνε στραβά
Το μέρος που οι ρυθμοί σε σκοτώνουν
Και τα φράγκα είναι πενιχρά
Ένας τόπος που μοιάζει κολαστήριο
Που άμα αντιδράς σου φορτώνουν δικαστήριο
Κράτος και κεφάλαιο το αστικό ντελίριο
Παράσταση που δίνουν και εμείς κόβουμε εισιτήριο
Ζωή στην Ελλάδα μωρό μου
Εδώ όλα πάνε στραβά
Το μέρος που οι ρυθμοί σε σκοτώνουν
Και τα φράγκα είναι πενιχρά
Ένας τόπος που μοιάζει κολαστήριο
Που άμα αντιδράς σου φορτώνουν δικαστήριο
Κράτος και κεφάλαιο το αστικό ντελίριο
Παράσταση που δίνουν και εμείς
Ρουτίνα repeat ρουτίνα
Δουλειά σπίτι νάνι ή κομπίνα
Τώρα που είμαστε ελεύθεροι πλέον
Αναπολείς στιγμές στην καραντίνα
Κομμένα μάτια
Νοίκια καμμένα
Κανένα δεν άφησα
Στα δύσκολα κανένα
Κουνάμε την γλώσσα
Σε πιάνει στον αυχένα
Ας βάλουμε πλάτη
Να βγούμε από τον πυθμένα
Διάλεγα πάντα γράμματα
Όταν έριχνα το κέρμα
Γιατί πάντα σιχαινόμουν
Όταν έβλεπα το στέμμα
Δοτικός στις καταχρήσεις
Που έχουν σχέση με εσένα
Δοτικός στις εξαρτήσεις
Που έχουν σχέση με εμάς
Διάλεγα πάντα ανάποδα
Ομάδα και φανέλα
Αφού πάντα εκφραζόμουν
Από το πήγαινε έλα
Δοτικός με συναισθήματα
Που κάποιοι είπαν τρέλα
Δοτικός και στην αγάπη
Που κάπου κουβαλάν
Στην Ελλάδα του δύο μηδέν
Παίζουν εθισμοί και μετά δεν
Η ζωή μας στο μεγάλο καρτέλ
Με υπογραφή φτωχός bon viveur
Στην Ελλάδα του δύο μηδέν
Παίζουν εθισμοί και μετά δεν
Η ζωή μας στο μεγάλο καρτέλ
Με υπογραφή φτωχός bon viveur
Ζωή στην Ελλάδα μωρό μου
Εδώ όλα πάνε στραβά
Το μέρος που οι ρυθμοί σε σκοτώνουν
Και τα φράγκα είναι πενιχρά
Ένας τόπος που μοιάζει κολαστήριο
Που άμα αντιδράς σου φορτώνουν δικαστήριο
Κράτος και κεφάλαιο το αστικό ντελίριο
Παράσταση που δίνουν και εμείς
Ξεφύγαμε από τη λήθη
Ξανά στο δρόμο τα πλήθη
Χαθήκαμε μες την ομίχλη
Σαν ανθρωπόμορφα κύτη
Με τις λέξεις παιχνίδι μυαλού
Η ύπαρξη μας να γίνει βουντού
Τα αφεντικά λίγο στο ζαμάν φου
Και αυτό να φτάσει παντού
Ζωή στην Ελλάδα μωρό μου
Εδώ όλα πάνε στραβά
Το μέρος που οι ρυθμοί σε σκοτώνουν
Και τα φράγκα είναι πενιχρά
Ένας τόπος που μοιάζει κολαστήριο
Που άμα αντιδράς σου φορτώνουν δικαστήριο
Κράτος και κεφάλαιο το αστικό ντελίριο
Παράσταση που δίνουν και εμείς κόβουμε εισιτήριο