Μεσ του χωρισμού τον πόνο
Ορφανή χωρίσ συμπόνια
Με κατάντησεσ να ζήσω
Τα καλύτερα μου χρόνια

Καλύτερα να μου ‘δίνεσ
Μια μαχαιριά στα στήθια
Παρά που με κατάντησεσ
Να ζω με καρδιοχτύπια

Το μαράζι και ο πόνοσ
Δεν θα λείψουν από μένα
Και τα μάτια μου θα είναι
Αχ για πάντα δακρυσμένα

Καλύτερα να μου ‘δίνεσ
Μια μαχαιριά στα στήθια
Παρά που με κατάντησεσ
Να ζω με καρδιοχτύπια

Κουρασμένη πονεμένη
Απ’ τα τόσα βάσανα μου
Πωσ να ζήσω πωσ ν’ αντέξω
Συμφορά μου συμφορά μου

Καλύτερα να μου ‘δίνεσ
Μια μαχαιριά στα στήθια
Παρά που με κατάντησεσ
Να ζω με καρδιοχτύπια