Πέφταν στ΄αμάξι οι σταγόνες της βροχής, στενός ο δρόμος και τον τύλιγε η νύχτα, την πόρτα ανοίγεις, είπα μείνε, θα βραχείς, μου ΄πες θα φύγω, είναι αργά πιά, καληνύχτα.

Καληνύχτα, Καληνύχτα, τα χαμένα μου όνειρα κρύφτα, να τα βγάλεις στο φώς την αυγή, μια ζωή που ΄ναι χρόνια μια νύχτα και που ψάχνει να βρεί το πρωί.

Έξω ο δρόμος βουτηγμένος στη βροχή, άδειο το βλέμμα, σκούρο, μαύρο σαν τη νύχτα, ποτέ η αγάπη σου δεν είχε ανακωχή, κι έφτασε η ώρα να μου πείς πιά, καληνύχτα.