Είμαι ένασ όμηροσ στον κόσμο που βραδιάζει
Τυφλόσ εγώ με τουσ τυφλούσ να ταξιδεύω
Ο πυρετόσ τησ εποχήσ με δοκιμάζει
Σε χίλιεσ γλώσσεσ τα τραγούδια μου μπερδεύω

Μέσα στισ νότεσ κρύβω χρόνια την αλήθεια
Όλοσ ο κόσμοσ μια ορχήστρα μπερδεμένη
Μ' ένα ζουρνά απ' τα παλιά τα παραμύθια
Κι ένα μπουζούκι στη σιωπή να περιμένει

Μέσα στο στρόβιλο κι εγώ με μια κιθάρα
Να τραγουδάω τησ γενιάσ μου την κατάρα

Τώρα τα όργανα με πόνο γρατζουνάμε
Και το κλαρίνο παραβγαίνει με το ούτι
Τισ γησ τα σύνορα παντού μασ κυνηγάνε
Κι εμείσ χορεύουμε απάνω στο μπαρούτι

Τα εμβατήρια κηδεύουν την αλήθεια
Και ο μαέστροσ μασ κοιτάζει και σωπαίνει
Κλαίει το βιολί για ξεχασμένα παραμύθια
Και μία λύρα τουσ καημούσ μου ανασταίνει

Μέσα στο στρόβιλο κι εγώ με μια κιθάρα
Να τραγουδάω τησ γενιάσ μου την κατάρα