MILOIKA BIDER

Nire arbasoen herentzia gorde dut,
nire gizonak balearen bila,
abenturarako ontziraturik, edo
gerretan desagertzen ziren bitartean.

Nik zaindu dut familiaren ondarea,
arduratu naiz etxeaz, seme-alabez
zaharrez, gaixoez,
baratzeaz eta abereez.

Jakintza-iturrietatik urrundu eta
baztertu naute, eta hala ere,
hizkuntza, idazten ez den jakintza,
sinesteak, tradizioa, irakasten jakin dut.

Milioika bider ikusi dut
eguzkia ateratzen eta ezkutatzen,
eta hemen jarraitzen dut,
erroak lurrean barrena sartzen
eta adarrak zerurantz jasotzen dituen.

Barre egin dut, negar ere bai,
baina maitatu egin dut batez ere,
eta maitatzen dut,
bizi naizen eta hiltzen naizen
mundu bazter hau.