í mánalýsi
síggi eg
korallrivini
glitra ígjøgnum silvitnið
í tínum eygum
eg lati meg søkka
niður í djúpið
lati meg draga
inn í vakurleikan
sum býr í tær
og eg gloymi mína óró
minnist aftur mína eydnu
einki kann toga meg frá tær nú
eingin kann
elska meg sum tú
eg veit at tú elskar
sum var eg tín eydna
verjir meg
sum var eg dukandi hjartað
í tínum brósti
eg nemi við teg
sum vart tú ein lutur
av mínum kroppi
sum vóru vit spunnin saman
av somu æðrum
um vit sigla í brotasjógvi
kava niður í aldudalar
einki kann toga meg frá tær nú
eingin kann elska meg sum tú