Adam dał imiona zwierzętom
U progu czasu, u progu czasu
Adam dał imiona zwierzętom
U progu czasu, gdy powstał świat

Zobaczył zwierza w puszczy pośród skał
Co stąpał zwinnie, wielką grzywę miał
A kiedy ryknął, w żyłach stygła krew
„O ten niech się zowie lew"
Adam dał imiona zwierzętom
U progu czasu, u progu czasu
Adam dał imiona zwierzętom
U progu czasu, gdy powstał świat

Zobaczył zwierza, co gnał pośród pól
Nie równał się z nim wiatr, nie imał się go ból
Kopyta to jedyna była jego broń
„O ten niech się zowie koń"
Adam dał imiona zwierzętom
U progu czasu, u progu czasu
Adam dał imiona zwierzętom
U progu czasu, gdy powstał świat

Zobaczył zwierza, co się na łące pasł
Majestatycznie stał jak potężny głaz
Miał rogi i potrafił dobyć groźny ryk
„O ten niech się zowie byk"
Adam dał imiona zwierzętom
U progu czasu, u progu czasu
Adam dał imiona zwierzętom
U progu czasu, gdy powstał świat

Zobaczył zwierza, co po błoniu biegł
Spoglądał mądrze i wydawał głośny szczek
I ciągle węszył, z potrzebą albo bez
„O ten niech się zowie pies"
Adam dał imiona zwierzętom
U progu czasu, u progu czasu
Adam dał imiona zwierzętom
U progu czasu, gdy powstał świat

Zobaczył zwierza, co w błocie sobie żył
Ogonek kręty miał, ryjem ziemię rył
I chrząkał, jakby zjadł palący pieprz
„O, ten niech się zowie wieprz"
Adam dał imiona zwierzętom
U progu czasu, u progu czasu
Adam dał imiona zwierzętom
U progu czasu, gdy powstał świat

Zobaczył zwierza bez łap i bez piór
Bez szmeru pełzł ten łuskowaty twór
Co niby znikał, a był gdzieś obok wciąż