Οι πόθοι μου τα βράδια
Τησ σκέψησ μου οι μακρινέσ φυλέσ
Στη νύχτα ζωγραφίζουν
Με μια σταγόνα δυο ανατολέσ
Στον χάρο δε μιλούν
Στα μάτια τον κοιτούν
Στον χάρο δε μιλούν
Τον γλυκοχαιρετούν

Τουσ πόθουσ στο σκοτάδι
Του πέλαγου μια μυστική φυλή
Τουσ ξενυχτάει το βράδυ
Τουσ τραγουδάει ωσ την ανατολή
Μα το πρωί σιωπούν
Οι πόθοι πριν χαθούν
Μα το πρωί σιωπούν
Και μ' αποχαιρετούν