Φαίνεται πέρα ένα δάσοσ από ελιέσ
Δύο αιώνων σπίτι προσ τη θάλασσα κοιτάει
Πάσχα το πήλιο γεμάτο πασχαλιέσ
Μια ξεχασμένη γλώσσα ο άνεμοσ μιλάει

Βρεγμένο χώμα ανοιξιάτικη βροχή
Πάνω στο τζάκι ένα αίνιγμα χτισμένο
Μεσ' στα μαλλιά σου μια σταγόνα έχει σταθεί
Κρατάσ στην τσέπη σου ένα φύλλο φυλαγμένο

Ό,τι ζούμε ό,τι κι αν πούμε
Άμμοσ στα χέρια και κυλά
Κι ό,τι μένει είν' ό,τι αντέχει
Με τον αγέρα και το χρόνο να μιλά

Δέκα παράθυρα ανοίγματα στο φωσ
Πάντα οι φίλοι στη ζωή μασ καλεσμένοι
Μετά από χρόνια δεσ πωσ γλύκανε ο καιρόσ
Εδώ ο χρόνοσ είναι ο κόσμοσ που ανασαίνει

Ό,τι ζούμε ό,τι κι αν πούμε
Άμμοσ στα χέρια και κυλά
Κι ό,τι μένει είν' ό,τι αντέχει
Με τον αγέρα να μιλά

Ό,τι ζούμε ό,τι κι αν πούμε
Άμμοσ στα χέρια και κυλά
Κι ό,τι μένει είν' ό,τι αντέχει
Με τον αγέρα και το χρόνο να μιλά