Na túa mirada
podo ver a dor
e a digna raiba.
Imos escribir no aire
palabras prohibidas
e imos invocar ó vento
para que as saque a bailar
non caer no desalento
non renunciar a soñar
se ó lonxe aínda brilla unha estrela
non a deixemos marchar.

Somos as fillas da xenreira
e hoxe sairemos de arrasadeira
106 lustros de miseria
que non imos esquecer
no fondo dos sentimentos
levamos tatuada unha estrela vermella
e unha frase que reza
só podemos vencer!

A vosa ruína será o alicerce da vida.

Que a única lei que exista
sexamos ti e máis eu
camiñando sobre as cinzas
ca única certeza
de non querer fuxir
pernoctaremos na trincheira.

Somos as fillas da xenreira
e hoxe sairemos de arrasadeira
non haberá que non deteña
non haberá volta atrás.

A vosa ruína será o alicerce da vida.

Que a única lei que exista
sexamos ti e máis eu
camiñando sobre as cinzas
ca única certeza
de non querer fuxir
pernoctaremos na trincheira.

Hoxe podería ser
a noite da que che falei
hoxe podería ser
a batalla da que che falei
hoxe podería ser a derradeira.

Imos escribir no aire
palabras prohibidas
e imos invocar ó vento
para que as faga inmortais
non caer no desalento
non renunciar a soñar
se ó lonxe aínda brilla unha estrela
non a deixemos marchar.