LILJA
Den jomfru seg ut millom rosur tròd
det lid med dagen
dei blomar dei sender so mang ei bòd
ut i hagen.

Den fyrste var raud som det raude blod,
den andre skein som ein logande glod.

Ein var ein draum som dei augo blå
med sotsvarte rond som ei augnebrå.

Ein var gul og den hin var som gull,
og ein var av alle slags ange full.

Og jomfrua stend der i hagen, ho,
ho fær ikkje féta for blomebòd.

Ho fær ikke flytje sin lisle fot
der alle stad dubbar dei liljur imot.

Dei rosur so tunge mot blekkji sig
med lilja ho lyfter seg vaki og víg.

Og jomfruga tala til lilja kvit:
Det lid med dagen
Det var du det var du som gilja meg hit!
Uti hagen!