ပြေးလမ်းမရှိ
အမှောင်ထုတွေကဝါးမြို
အနန္တသွေးလမ်းကြီး
ပေါ်မှာတရွတ်တိုက်ဆွဲခေါ်
လုံးဝအမေးအမြန်းမရှိ
အပစ်သားအသက်ပါနှုတ်ယူ
လုံးဝအမေးအမြန်းမရှိ
မျက်စိတွေပိတ် ဝေခွဲမရတဲ့စိတ်
အိပ်မက်ကနိုးထဘို့နောက်ကျတဲ့နေ့
ထာဝရပဲပိတ်မိသလားခြောက်ခြားတဲ့စိတ်
နဲ့ငါနောက်နေ့ရဲ့နေထွက်ချိန်မြင်ရဘို့အတွေး
အဝေး
stuck in my bed
feel like i'm paralyzed
I woke and face again the same shit


ငါဟာ မီး ပုံပွဲ အလည်မှာ ကျောပြင်ကို မိီးမှိုက်ခြင်းမှ ကယ်ပါ အရိုးအရည်တွေ ခန်းသွားပီ ညှာတာမှုမရှိ မင်းတို့ရဲ့ ပျော်ရွယ်စရာ သာယာမှုအထိ
အသစ်ကပြန်စလာ ကွျေးမွေးပီးသတ်ပစ်တဲ့ လူတွေလိုပဲ ငါ့ဘဝ ငါ့ပန်းတိုင် ပျောက်ဆုံးသွား အနာဂတ်တခုသေဆုံးလျှင်
ပျော်တဲ့လူများပီးတော့ ဘယ်သူတွေငိုမလဲ
ငါ့ရဲ့အသွေး ငါ့အသား ငါ့ရဲ့နာကျင်မှုတွေအား
လူ ကစား တူညီကြတဲ့ အဖြစ်အပျက်အိမ်မက်ထဲ ထိ ပူနေရ
ဝဋ်ဆိုတာ မယုံလဲ လည်တတ်လား
နမိတ်ပြတဲ့ အိမ်မက်ကြီးက တကယ်ပြသနာ