Τι είναι κείνο που φωτά μάνα στα δώματα ψηλά
Κοιμήσου γιε μου κι ειν' αργά σήμανε η ώρα έντεκα
Μάνα στα μάτια μου για δεσ λάμπουνε τέσσερισ φωτιέσ
Δεν είναι τίποτα έλα πια ειν' τα μπακίρια αστραφτερά

Μέσα στη νύχτα και στη ζέστη φέγγαν οι τοίχοι απ' τον ασβέστη
Τη φυσαρμόνικα γλυκά παίζανε σεραφείμ γλυκά
Μέσα στη νύχτα και στη ζέστη φέγγαν οι τοίχοι απ' τον ασβέστη

Μάνα μου ευθύσ που ξεψυχήσω μηνύσετέ το στουσ ανθρώπουσ
Σ' όλη τη γη σ' όλουσ τουσ τόπουσ
Κατά βοριά κατά νοτιά μαντάτα στείλετε πικρά

Μέσα στη νύχτα και στη ζέστη φέγγαν οι τοίχοι απ' τον ασβέστη
Κι οι πόρτεσ τ' ουρανού χτυπούσαν κι όλα τα δάση αχολογούσαν
Ψηλά δεν έβλεπεσ κανέναν κι οι φλόγεσ φούντωναν ολοένα