Σύννεφα συννεφάκια μου
Σασ βλέπω και ζηλεύω
Στον ουρανό το γαλανό
Όνειρα σημαδεύω

Παίρνετε σχήματα πολλά
Που το μυαλό ορίζει
Πρόσωπα χρώματα όνειρα
Για κάθε μετερίζι

Λευκά αγνά από ψηλά
Περνάτε και πού πάτε
Του κόσμου όλου τουσ καημούσ
Ατμούσ τουσ κουβαλάτε

Και σαν φορτώνεστε καημό
Και χαμηλά πετάτε
Με μαύρο χρώμα και με γκρι
Τον ήλιο σταματάτε

Σαν οι καημοί γίνουν λυγμοί
Απελπισιά και πόνοσ
Ρίχνετε τότε μια βροχή
Και ξαλαφρώνει ο μόνοσ

Σύννεφο να 'ταν το μυαλό
Με μπόρα να ξεσπούσε
Και έτσι λευκό και καθαρό
Να ξαναξεκινούσε