Φωνή μου εσύ πικρή εξόριστη αδερφή
Τ' απρίλη την πληγή πεσ μου ποιοσ θα την πει
Μη ρίχνεισ τα φτερά κι αν σε χτυπούν σκληρά
Αυτοί που δεν μπορούνε να φτάσουνε μακριά

Γι' αυτούσ που ζήσαν μόνοι μεσ' την άγρια τη σιωπή
Ειν' τ' όνειρο μεγάλο και θ' ανθίσει ένα πρωϊ

Πονέσαν στη μαδρίτη βογγάνε στη χιλή
Και στο βιετνάμ το αίμα πότισε τη γη
Πατρίδεσ ξεχασμένεσ στην άκρη αυτού του κόσμου
Διψάνε για μια μέρα φωτεινή και λαμπερή

Γι' αυτούσ τουσ ξεχασμένουσ τουσ μόνουσ τουσ πικρούσ
Γι' αυτούσ που τρώνε μπόρεσ και σκληρούσ καιρούσ
Καρδιά μου αγκάλιασέ τουσ μη φεύγεισ μακριά
Τραγούδα αυτό που βλέπεισ στον κόσμο τη χαρά