Nie rozpaczaj nie żałuj że jesień
Opuściło nas lato bo wiesz ono lubi wędrować
Po świecie innym ludziom potrzebne jest też
Dni deszczowe I chmurne coraz dłuższe znów noce
Ale przecież nie zawsze tak będzie
Powrócimy na pewno do przystani w zatoce
Tam gdzie żagli srebrzyste łabędzie
Gdzie kołysze się niebo aż do głowy zawrotu
Gdzie miłości naprawdę się wierzy
Ciepłym wiatrem owiani z wielką w sercach tęsknotą
Powrócimy za rok na wybrzeże

Odleciały już ptaki I liście
Słońce dawno straciło swój blask
Wstają świty niepewne I mgliste
A nocami nie widać już gwiazd
Dni deszczowe I chmurne
I wspomnienia już zbladły
Mgły zwisają z gałęzi jak frędzle
Tylko jeszcze na zdjęciach wydobytych z szuflady
Płyną żagli srebrzyste łabędzie
Widzisz mewa bieg fali lekkim skrzydłem roztrąca
A horyzont się skrył w sinej mgiełce
Powrócimy na plażę rozpaloną od słońca
Pośród wydm czeka na nas dawne szczęście

Widzisz mewa bieg fali lekkim skrzydłem roztrąca
A horyzont się skrył w sinej mgiełce
Powrócimy na plażę rozpaloną od słońca
Pośród wydm czeka na nas dawne szczęście