Is er dan niemand die mij eens schrijven wil
Is er dan niemand het is hier toch zo stil
Waar zijn m'n vrienden met wie ik alles heb gedeeld
Waar zijn de vrouwen die mij hebben gestreeld
Is er dan niemand die even aan me denkt
Is er dan niemand die mij z'n vriendschap schenkt
Zelfs met mijn verjaardag lieten jullie mij alleen
Als ik straks vrijkom waar kan ik dan nog heen

Ik zit hier al zo lang een kale cel in het gevang
Blijft dit m'n leven hoe lang moet dit nog verder gaan
Ik zit hier al zo lang een stenen muur is mijn behang
En geen gordijnen maar tralies voor m'n raam

Hier ga je merken dat je moeder niet meer leeft
En dat je vader geen barst meer om je geeft
Ik ga straks luchten in een grote stalen kooi
Hoe lang duurt dit nog wat is het leven buiten mooi

Ik zit hier al zo lang een kale cel in het gevang
Blijft dit m'n leven hoe lang moet dit nog verder gaan
Ik zit hier al zo lang een stenen muur is mijn behang
En geen gordijnen maar tralies voor m'n raam

Ik zit hier al zo lang een kale cel in het gevang
Blijft dit m'n leven hoe lang moet dit nog verder gaan
Ik zit hier al zo lang een stenen muur is mijn behang
En geen gordijnen maar tralies voor m'n raam

En geen gordijnen maar tralies voor m'n raam