Szary poranek, czarny but
Pogoda nadaje niewdzięcznie
Jeden przystanek windą w dół - melduję się w piekle.
A jednak to był sen Jednak.
Nic nie stało się, chociaż noc się stała dniem.
Znowu wstaję za wcześnie, udaję, że nie śpię.

Tyle spraw, tyle zwykłych nas
Stany, które każdy z nas chciałby móc wyrzucić.
Nie kłócić się z byle kim o punkt widzenia.

Tyle spraw, mało zwykłych nas
Pomyśl, który to już raz brak ci zaufania do twierdzenia
"Jeśli kochasz to się wszystko zmienia"
Już pies czasem wierniej spogląda na parę oczywistych prawd.
Nie szczeka wciąż bez sensu o poglądach, nie karmi się kramą mas.

Tyle spraw, tyle zwykłych nas
Stany, które każdy z nas chciałby móc wyrzucić.
Nie kłócić się z byle kim o punkt widzenia.
Tyle spraw, mało zwykłych nas

Pomyśl, który to już raz brak ci zaufania do twierdzenia
"Jeśli kochasz to się wszystko zmienia".
Choć czasem skoczyć może znaczyć tylko jedno,
Nie na głęboką wodę ale głową w dół,
Nie ma co gadać kiedy wody w ustach pełno.
Lepiej wykrzyczeć zamiast walić głową w mur.
Lepiej się wydrzeć zamiast zedrzeć gładką skórę
I dyplomację olać, wykuć kilka dziur.
Na wdechu przekłuć balon, co unosi absurd w górę
I wreszcie święty spokój ściągnąć prosto z nieba w dół.
Tyle spraw, tyle zwykłych nas

Stany, które każdy z nas chciałby móc wyrzucić.
Nie kłócić się z byle kim o punkt widzenia.
Tyle spraw, mało zwykłych nas
Pomyśl, który to już raz brak ci zaufania do twierdzenia
"Jeśli kochasz to się wszystko zmienia"