เหมือนคนบ้าที่โยนขวดว่างลงทะเล
แล้วหวังว่า
จะมีคนอ่านเห็น
S.O.S. ที่เขียนด้วยอากาศ
เพื่อบอกว่าฉันรู้สึกเหงา
ฉันวาดด้วยหมึกที่ไม่มีสี
ทะเลทราย

และฉันวิ่ง
ฉันยึดติดกับชีวิต
ฉันเมากับเสียงรบกวน
ของร่างกายที่ล้อมรอบฉัน
เหมือนเถาวัลย์ที่ถักเปีย
โดยไม่เข้าใจความทุกข์ทรมาน
ของคำที่ฉันส่งไป

ยากที่จะร้องขอความช่วยเหลือ
เมื่อมีเรื่องร้ายแรงมากมายกดดันเรา
และน้ำตาที่ถูกผูกด้วยความเครียด
ทำให้เสียงร้องของความรักหายใจไม่ออก
ของผู้ที่อ่อนแอ
และในความหวังสุดท้าย
หายไป

และฉันวิ่ง
ฉันยึดติดกับชีวิต
ฉันเมากับเสียงรบกวน
ของร่างกายที่ล้อมรอบฉัน
เหมือนเถาวัลย์ที่ถักเปีย
โดยไม่เข้าใจความทุกข์ทรมาน
ของคำที่ฉันส่งไป

ทุกเสียงร้อง S.O.S.
ลอยไปในอากาศ
ในน้ำ, ทิ้งร่องรอย
ที่ฟองน้ำทำให้สวยงาม
ถูกจับในเรือแก้วของพวกเขา
ข้อความต่อสู้
แต่คลื่นพากลับมา
เป็นหินดาวบนโขดหิน

และฉันเก็บชิ้นแก้วที่แตก
ฉันติดชิ้นส่วนทั้งหมดกลับเข้าด้วยกัน
ทุกอย่างชัดเจนเหมือนน้ำ
กับอดีตไม่มีอะไรทำได้
ควรเปลี่ยนฮีโร่
ในโลกที่สิ่งที่สวยงามที่สุด
ยังคงต้องทำ

และฉันวิ่ง
ฉันยึดติดกับชีวิต
ฉันเมากับเสียงรบกวน
ของร่างกายที่ล้อมรอบฉัน
เหมือนเถาวัลย์ที่ถักเปีย
โดยไม่เข้าใจความทุกข์ทรมาน
ของคำที่ฉันส่งไป

ทุกเสียงร้อง S.O.S.
ลอยไปในอากาศ
ในน้ำ, ทิ้งร่องรอย
ที่ฟองน้ำทำให้สวยงาม
ถูกจับในเรือแก้วของพวกเขา
ข้อความต่อสู้
แต่คลื่นพากลับมา
เป็นหินดาวบนโขดหิน

ทุกเสียงร้อง S.O.S.
ลอยไปในอากาศ
ในน้ำ, ทิ้งร่องรอย
ที่ฟองน้ำทำให้สวยงาม
ถูกจับในเรือแก้วของพวกเขา
ข้อความต่อสู้
แต่คลื่นพากลับมา
เป็นหินดาวบนโขดหิน

VIEW ORIGINAL LYRICS