มีอะไรให้ทำเพียงน้อยนิด
ในเมืองที่น่ารังเกียจนี้
วันหนึ่งเราจะต้องเผชิญกับมัน
โดยไม่เมามาย
โดยไม่ฝันที่จะหนีไป
ทุกๆ วัน
บ่นเพราะมีคนมากเกินไป
หรือเพราะมีคนน้อยเกินไป
เรากำลังหาข้ออ้าง
เพื่อหยุด
เพื่อไม่ทำอะไรบางอย่าง

ไม่ ฉันไม่อยากจบแบบนี้
เหมือนที่คนอื่นๆ จบกัน
เปิดทีวีทุกคืน
เพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงเธอ
และคืนวันเสาร์
ทานอาหารเย็นกับเพื่อนๆ
ฟังเพลงแจ๊ส
เธอคิดได้ไหมว่ามีอะไรที่เศร้ากว่านี้
ที่เราจะเริ่มชื่นชมเพลงแจ๊ส
เพลงแจ๊สมันแย่แค่ไหน

และบอกฉันตามตรง
เธอเห็นฉันไปซื้อของ
ซื้อแต่ผลิตภัณฑ์ออร์แกนิก
ฝันถึงแมคโดนัลด์ตอนกลางคืน
เลิกสูบบุหรี่
ต่อสู้กับความอยากทุกวัน
เธอเห็นฉันทำตัวเป็นมิตร
จับมือที่เหงื่อออก
โดยไม่เช็ดมือกับกางเกง
ฉันสามารถจมอยู่ในความเงียบของความอึดอัด
ขณะที่พยายามไม่พูดถึงฟุตบอล
ไม่ให้ดูเบื่อหน่าย
ดูข่าวทุกวันเหมือนพ่อของฉัน

แต่ฉันไม่อยากจบแบบนี้
เหมือนที่คนอื่นๆ จบกัน
เปิดทีวีทุกคืน
เพื่อไม่ให้ได้ยินเสียงเธอ
และคืนวันเสาร์
ทานอาหารเย็นกับเพื่อนๆ
ฟังเพลงแจ๊ส
เธอคิดได้ไหมว่ามีอะไรที่เศร้ากว่านี้
ที่เราจะเริ่มชื่นชมเพลงแจ๊ส
เพลงแจ๊สมันแย่แค่ไหน

แน่นอนว่ามีคนที่ไม่ขอดอกไม้จากเธอ
แต่ขอแค่ความไม่แน่นอนที่มั่นคง
แค่ความไม่แน่นอนที่มั่นคง
ที่ไม่เคยพูดว่า "ทั้งหมดหรือไม่มีอะไรเลย"
ไม่เคย "ทั้งหมดหรือไม่มีอะไรเลย"
ที่ไม่สูบบุหรี่แต่มีบุหรี่เสมอ
มีบุหรี่เสมอ
มีบุหรี่เสมอ
มีบุหรี่เสมอ

มีบุหรี่เสมอ
มีบุหรี่เสมอ

VIEW ORIGINAL LYRICS