ดูเหมือนว่าเรามาถึงขอบเขตแล้ว จุดสูงสุดที่สิ่งเร้าและการหลับใหลมาบรรจบกัน
สี่สิบปีที่แล้ว ชายคนนั้นประกาศว่ายุคของความหยาบคายมาถึงแล้ว และถึงแม้ว่าชายคนนั้นจะทำลายมรดกของเราและดูถูกสติปัญญาของเรา
ยุคนั้นก็กลายเป็นความจริงอย่างมาก
เราทำงานเพื่อความสุขและเกลียดชังความรู้สึกผิดจากความกดดัน
คนรุ่นของฉันจะถูกจดจำว่าเป็นสถาปนิกของความรังเกียจร่วมสมัย
บางคนได้ต่อสู้และเสียชีวิต
คนอื่น ๆ ได้ยอมให้ผู้แข็งแกร่งถูกฆ่าเพื่อราคาที่พวกเขาเองไม่สนใจและจะไม่มีวันเข้าใจ
ตัวฉันเองถูกกดดันโดยใบหน้าที่เห็นแก่ตัวของมนุษย์ประเภทหนึ่งที่ไม่ใช่มนุษยชาติ
ความไม่ไว้วางใจในข้อมูล
ความสุดโต่งของความคิดเห็น
ความเบื่อหน่ายที่รุนแรง และการอุทิศตนอย่างคลั่งไคล้ให้กับสิ่งที่ไม่สำคัญ
เกียรติยศของคุณอยู่ที่ไหนตอนนี้ ผู้คน?
เทพเจ้าและนักการเมืองของคุณอยู่ที่ไหน?
ความอับอายและการช่วยเหลือของคุณอยู่ที่ไหน?
คุณโกรธโดยไม่มีเหตุผลเพราะคุณไม่มีเหตุผล

คุณเคยต่อสู้เพื่ออะไร?
คุณเคยเลือดออกเพื่ออะไร?
ใบหน้าของโลกเต็มไปด้วยรอยแผลจากคนตายที่เดินได้
ยุคของความหยาบคายเป็นไวรัสที่มีชีวิต
นี่คืออนาคตที่คุณสร้างขึ้น
นี่คือโลกที่คุณจุดไฟเผา
คำโกหกทั้งหมดของคุณกำลังเป็นจริง
เสรีภาพทั้งหมดสูญหาย
ความหวังทั้งหมดหายไป

VIEW ORIGINAL LYRICS